Ronnie Coleman’ın bir dönem Mr. Olympia’da adını birincilikten aşağı indirmediğini hepimiz biliyoruz. Gelmiş geçmiş efsane vücut geliştiricilerden biri olan Ronnie, harcadığı emeğin yanı sıra bir dizi sakatlık ve ameliyat ile de gündeme geldi. Ronnie’nin bitmek tükenmek bilmeyen vücut geliştirme tutkusunu anlattığı röportajı sizlerle paylaşmadan önce kim olduğunu bilmeyenler için mini bir özet geçelim. Efsaneyş biz de tekrar hatırlayalım. Sonra ameliyatlarına ve bunca yorucu sürece bakış açısına odaklanalım.
Ronnie Coleman Kimdir?
1964 doğumlu Ronnie Coleman’ın vücut geliştirici kimliğinin arkasında çoğu kişinin bilmeyebileceği üniversite mezunu bir muhasebeci var. Coleman muhasebede beklediği başarıyı yakalayamayınca Domino’s Pizza’da çalışmaya başlıyor. Bu sırada şans eseri ömür boyu ücretsiz gym üyeliği kazandığı yerde bir amatör vücut geliştirici ile çalışmaya başlıyor. Kalan hikayeyi tahmin edebilirsiniz… Bir atak ile mükemmel bir vücut geliştirici olma yolunda ilerliyor 1998 ve 2007 arasına kariyerine 8 Mr. Olympia ünvanı sığdırıyor. 2007 itibariyle de bir dizi sakatlık ve ameliyat ile karşı karşıya kalıyor… Merak edenler için ekleyelim; Ronnie’nin kariyeri ve hayatını anlatan 2018’de Netflix’te yayınlanmış Ronnie Coleman: The King adlı bir belgesel var.
Şimdilerde Coleman kendi supplement markası Ronnie Coleman Signature Series® ile ideallerine ulaşmak için azimle çalışan sporculara en iyi besin takviyelerini sunmak için çalışıyor!
Ronnie Coleman’ın aktif yıllarında sezon kilosu: 130-136 kg
Ronnie Coleman’ın boyu: 180 cm
Ronnie Coleman yaşı: 55 (2020)
Ronnie Coleman’ın örnek bir öğünü:
Ronnie Coleman Hangi Ameliyatları Oldu?
• Aralık 2007 – Laminektomi L4-L5 diskleri
• Temmuz 2011 – L3-L4 diskilerinde disk baskısını azaltma ameliyatı
• Aralık 2011 – Boyun C4-C5-C6 füzyonu ameliyatı
• Temmuz 2014 – Sol kalça replasmanı – 2 dikiş
• Ağustos 2014 – Sağ kalça replasmanı – 4 dikiş
• Temmuz 2015 – Omurga füzyonu
Kayıtlara geçmeyen birçok sakatlığının yanında, Ronnie Coleman’ın geçirdiği bu ameliyatlar ölümcül antrenmanların ve beraberindeki eşi benzeri olmayan çalışma etiği ve kararlılığının 8 kere Mr. Olympia, bir Arnold Classic ve 26 profesyonel zaferin sonuçları. Bugün 51 yaşında olan Ronnie’ye sorulabilecek o popüler soruyu akla getiriyor: Buna değdi mi ve tekrar şans verilse farklı bir şekilde yapar mıydı?
Ronnie’nin bu sorulara cevabı, en az kariyeri kadar efsanevi. Tereddüt dahi etmeden şöyle diyor: “Şüphesiz değerdi ancak evet, geçmişe dönebilsem daha farklı yapardım. Daha çok çalışırdım! Şu gerçeği biliyorum ki 360 kilo ağırlıkla iki yerine dört tekrar squat yapabilirdim ancak daha elime almadan kafamda iki tekrarlık bir set belirlemiştim ve ben de bunu yaptım. O yüzden evet, geriye döner ve çok daha fazla çalışıp, 360 kilo ile 4 tekrar yapabileceğimi gösterirdim.”
Nasıl biri 6 ameliyata gireceğini ve bunların beraberinde onca acı ve iyileşme süreci getireceğini bilerek bunu söyleyebilir ki? Muhtemelen olabileceğinin en iyisine ulaşamamaktansa ölmeyi tercih edecek biri söyler. İşte bu bir insana “Tüm Zamanların En İyisi” dedirten unsur herhalde.
Her şeyini adayarak ve enerjisinin son damlasına kadar kendini yaptığı işe verebilen kaç insan var ki? Ronnie için her şey tutku ve sevdiğin şeyi yapmakla alakalı. “Kendimi ve değerli tüm dakikamı bu işe verebileceğimi biliyordum. Buna paha biçemezsiniz. Yaptığınız iş için tutkunuz yoksa, unutun gitsin. Tüm hücrelerinizle kendinizi tutkunu olmadığınız bir şeye veremezsiniz.”
Olay spor salonunda ve sahnede bitmiyor. Hayranlarına karşı da kararlı ve tutkulu bir adam. Dünyada milyonlara ilham veriyor, günümüzde bile ve aramızdan ayrılsa bile uzun bir süre böyle devam edeceğe benziyor. Ronnie Coleman ağırlığı sadece spor salonunda ya da sahnede yüklemiyor, günlük hayatını gelişmeye yönelik yaşıyor.
Ronnie Coleman saatlerce kaldığı seminer ve imza günleriyle nam salmış. Tüm hayranları ona erişene ya da güvenlik herkesi dışarı çıkarana kadar imza dağıtıyor. Havaalanına yetişmeye çalışıyor bile olsa, halk arasında fotoğraf çektirmek isteyen hayranlarını nadiren geri çeviriyor. Onu kalabalığın içinde yürürken görürseniz, güvenliği olmadığını, yanında sadece ekipten birkaç kişi olduğunu, bir belediye başkanı edasıyla herkesle el sıkıştığını fark edeceksiniz. (Belki de şansını denemeli, kim bilir?)
En onore edici iltifatları rakip olarak yarıştığı ya da onun deyimiyle “Demir Kardeşleri” tarafından duymuş. Aynı ödül için kapıştığınız insanlar size tartışmasız tüm zamanların en iyisi diyorsa, o ünvanı hak ediyorsunuz demektir.
2013 Mr. Olympia yarışında, Ronnie Coleman, 2007’den sonra ilk defa sahne arkasında görülüyor. Tüm yarışmacılar hazırlanırken, Ronnie bir sandalyeye oturup, yapması gereken canlı yayını bekliyor. Orada olduğu fark edildiğinde, herkes tek tek gelip, sanki “Godfather” oymuş gibi elini sıkıyor ve merhaba diyor. Hatta bunların bir kısmı onunla ilk defa tanışıyor ve sanki dünyanın en prestijli ünvanı için ona karşı yarışacaklarını unutmuş gibi görünüyorlar. Bu gerçek bir saygının ve yaşayan bir efsane olduğunun kanıtıdır.
Ronnie Coleman sayısız dünya turuna çıkmış, yılın en az 300 günün insanlara resimler ve fotoğraflar dağıtarak geçiriyor. Yukarıda söylediğimiz kalça ameliyatlarına girerken bile turlarından vazgeçmiyor ve Amerika’dan Kanada’ya, Avustralya’ya kadar dolaşıyor. Ronnie, herkesin tavsiyesinin aksine, inanılmaz acı içindeyken bile tekerlekli sandalyesiyle olması gereken yerde oluyor. “İnsanlara orada olacağıma dair söz verdim, bu yüzden hiçbir şeyin beni engellemesine izin vermem.” Şimdi size Ronnie’nin bu konuyla ilgili yaptığı bir açıklamayı aktaracağız. Pişman olmadan yaşamak budur.
“Yarınki ameliyatımdan önce son antrenmanımı yapıyorum. Yaşadığınız hayatın kıymetini bilin. Antrenman yapmak benim hayatım, hobim, beni ben yapan şey ve beni temsil ediyor. Eğer bu benim son antrenmanımsa ve Tanrı “evine dön” dediği için bir daha asla antrenman yapamayacaksam, hayatımın dolu dolu geçtiğini çünkü en çok sevdiğim şeyi yaparak dolu dolu yaşadığımı söyleyebileceğim, antrenman. Yarın için bana şans dileyen, dünyanın dört bir yanındaki tüm insanlara çok teşekkür ediyorum, özellikle de sonsuza kadar kardeşim diyeceğim ve şu anki Mr. Olympia Phil Heath ve 212 Mr. Olympia Flex Lewis’e. Olympia kazandığım 8 seferde de kendimi bir savaşa gitmiş gibi görüyorum. Bu ameliyatlar sadece savaştığımın ve yaralarımı sarmam gerektiğinin kanıtı çünkü bunları yaptım ve hala hayattayım. Derek Ciocca bir keresinde bana, çok fazla acı çektiğimi ve frene basıp bir doktora görünmem gerektiğini söylemişti. Ona bu acılara rağmen kazanmaya devam edeceğimi ve gittiği yere kadar gideceğimi söylemiştim. Aynen bunu yaptım. Kalçalarımda kıkırdak kalmaya kadar sahnede boy göstermeye devam edeceğim ve yürümek imkansız hale geldiğimde değneklere tutunarak, uzun mesafelerde tekerlekli sandalye kullanarak ilerlemeye devam edeceğim. Kazananlar için dönmek diye bir şey yoktur. Kazananlar asla bırakmaz çünkü dönekler asla kazanamaz. Bu böyledir. İyileşmek için yürümem gereken uzun bir yol var önümde. Tüm ailemi, hayramlarımı ve arkadaşlarımı çok seviyorum. Sizler olmasaydınız yaşayamazdım.”
No comment